Duygu ve Recep Ayşe Nineye Oğlundan kalan iki emanet evlat acısını torunlarıyla gidermeye çalışıyor evlat hasretini yine onlarla gideriyor.
Gökçe çifti "Evimizin Direğiydi" dedikleri oğullarını toprağa verdi Ayşe Ninenin ağıtları yürek dağlarken 55 yıllık hayat arkadaşı sessizce akıttı gözyaşlarını söyleyemediği çok şeyi ayakkabıları anlattı
Recep Dede Yırtık Lastik Ayakkabılarıyla oğlunun mezarının başındaydı.
Yokluk utandırmıyordu çünkü hayatı boyunca varlık nedir bilmemişti iki göz odada geçen bir hayattı onlarınki tuvaleti dışarda banyolarıysa oturma odasının içinde olan bir evde yaşıyorlar "Eğer bir ihtiyacın varsa gel bize söyle" söylememe nedeni gurur değil Recep Dedenin "Gönlünün Yüceliği" söylediği sözlerinde gizli.
Recep Dede kendine en son ne zaman ayakkabı aldığını hatırlamıyor.
Yırtık Lastikleri çıkardı yeni ayakkabıları giydi "Valilik Kaymakamlığa bildirmiş Alın Giydirin demişler. Şimdi giymem desem olmaz. Almam desem olmaz madem getirmişler" 75 yaşındaki çift şimdi acılarıyla başbaşa ve durup durup Tezcan'a "Madene Gitme" dediklerini anlatıyorlar Ayşe Gökçe'nin bir oğlu daha var o da madenci iki kardeş 7 ay aynı ocakta çalışmış üst üste 3 ay maaş alamayınca abi işi bırakıp başka madene girmiş ve 10 yaşındaki Recep O "Madenci oğlu, Madenci olur" Kara Yazgısını bozmak istiyor "Okuyup Polis Olacağım" diyor
Hiç yorum yok:
Write commentsFİKRİNİ SÖYLE